28 Mart 2008 Cuma

Büyük gün 15 Mart


Sonunda minik kuzumu kendi yatağına yatırabildim. Çok önceleri yaşadığımız düşme olayından sonra bir türlü cesaret edememiştim. Gerçi okadar derin yerden nasıl düştü anlamış değilim hala o kadar da içinde yastık gibi üzerine basıp yükselebileceği bişey koymadığım halde. Allah a şükürler olsun ki önlemini almış ve yatağın önünü battaniye ve yorganlarla doldurmuştum yani canı bile yanmadı ama yine de unutamam o günü. Ve sonunda uzun bir aradan sonra ayrı yerlerde uyuyoruz.. (Bana şimdiden zor geliyor aslında :(((((( )

2 yorum:

Açalya 29 Mart 2008 07:19  

Yukaridaki yaziyi cok begendim, bogurerek olmasa da (evde herkes uyuyordu da) burnumu ceke ceke agladim. Ne guzel yazmissin.

Gecmis olsun, dusuyorlar yle...Dante de bizim yataktan dusmustu kafa ustu 2 kere falan, aklin gitmesinin ne demek oldugunu iyi bilirim.

Bu arada 2 yasiniz gec de olsa kutlu olsun, nice yillara Mert'cim. Tum resimlerine baktim da Mert'in, nasil da inanilmaz bir insanin buyumesini boyle izlemek. Linnklerine eklemeyi sormussun, elbette ekleyebilirsin, ne demek aa! tesekkur ederim.
Sevgiler.

Mert'im 29 Mart 2008 16:29  

teşekkür ederim canım benim.

links

About This Blog

links

About This Blog

Blogger templates made by AllBlogTools.com

Back to TOP